Er even tussenuit

Er even tussenuit

Een groot deel van de mensen in o.a. Nederland gaat in juli of augustus met vakantie – even lekker wat anders doen, alle verplichtingen stil kunnen zetten en lekker bijtanken. En als je dan terugkomt, blijkt het leven eigenlijk gewoon doorgegaan te zijn: in de tuin groeit van alles welig, je werk is er gewoon nog en de wereld draait nog steeds door.  Maar als je ernstig ziek bent – bijvoorbeeld door kanker – staat de wereld wel stil: je taken kun je niet meer (goed) uitvoeren en worden door anderen overgenomen, jouw wereld wordt ineens verkleind tot het ziekenhuis en je eigen huis. Je plannen worden grotendeels stilgezet – over je toekomst met je geliefde, je kinderen, je werk, je reisplannen… en die gaan niet maar zomaar verder als jij er even tussenuit bent geweest voor een behandeling in het ziekenhuis. Alles is afhankelijk van hoe de behandeling aanslaat, hoe jouw lichaam en geest kunnen terugveren als de ziekte inderdaad vermindert. Dit geldt niet alleen voor jouw eigen leven en bijbehorende plannen, maar ook voor die van je naaste omgeving. Niks “er even tussenuit en dan weer door”!

Focus op de toekomst

Ik merk aan veel mensen die met kanker (of een andere ingrijpende ziekte) te maken hebben dat hun wereld inderdaad een tijd lang alleen maar draait om de behandelingen en het gehoopte succes daarvan. Daarbuiten is het zo moeilijk om de gedachten nog op iets anders te zetten – meestal is de energie daarvoor gewoon niet beschikbaar. Bovendien: met wat voor situatie kun je rekening houden in je plannen?

Als je gezond bent – of op z’n hoogst behapbare klachten hebt – ben je meestal niet bewust hoezeer je op de toekomst gericht bent. Als je er over nadenkt zijn je werk, je manier van leven qua eten en bewegen, de opvoeding van je kinderen, je financiën… eigenlijk alles op de toekomst gericht. Dat gaat heel onbewust, totdat je iets meemaakt waardoor allerlei dagelijkse beslommeringen in het niet vallen bij wat er dan je aandacht vraagt. Dan ben je opeens helemaal “in het hier en nu” en is “toekomst” minder belangrijk. Ik merk dat heel vaak bij mijn cliënten, met wie ik bezig ben (moet zijn vaak in het kader van 2^e spoor re-integratie) over toekomstig werk, als zij te ziek zijn om zich een beeld te kunnen vormen van iets verder weg dan volgende week.

“Kleine” toekomst maken

Hoe zouden patiënten hier hulp bij kunnen krijgen? Mijn eerste gedachte zou zijn: de “toekomst” zo dichtbij mogelijk laten zijn in kleine, overzichtelijke plannen. Een activiteit bedenken die plezier geeft en niet vastgepind is op een bepaald tijdstip – want dat kan zomaar op een slechte dag zijn voor de zieke mens. En als het enigszins mogelijk is op een andere locatie dan in het eigen huis; een andere omgeving doet ook wat in het hoofd met de gedachten verplaatsen naar iets anders. Dat kan dus bij wijze van spreken de tuin van de buren zijn. Zo kun je een soort mini-vakantiegevoel creëren, inclusief iets om naar uit te kijken. Iets maken met je handen is een ander idee, ook al vind je misschien dat creativiteit niet zo passend is; iets creëren draagt ook bij aan gerichtheid op de toekomst.

Wat kan de omgeving bijdragen?

Laten we proberen de “toekomst” meer ruimte te geven voor mensen die langdurig ziek zijn, ik ben ervan overtuigd dat het energie kan geven. En die energie is hard nodig om aan het herstel te kunnen werken en het leven zinvol te laten zijn. Hier kunnen direct betrokkenen, maar ook werkgevers een rol in spelen. Een werkgever kan de medewerker ook vragen een bepaald plan uit te denken of iets te maken voor het bedrijf waar anderen ook profijt van hebben. Laat zo voor iedereen de wereld door mogen gaan, ook al is dat op een ander vlak of niveau dan voordat de ziekte merkbaar was. De coaches van Bureau C&C staan voor u klaar om daar ideeën over uit te werken!

Klik hieronder om terug te gaan naar het nieuwsoverzicht: