Begin dit jaar heb ik een training Vernieuwend Integraal Coachen gevolgd en daarin werd besproken hoe belangrijk zingeving is. Als we kijken naar de piramide van Maslow zien we dat de basis gevormd wordt door de primaire fysiologische behoeften en – de piramide naar boven volgend – dat zingeving pas in de uiterste punt genoemd staat. Dat wil zeggen dat deze het minst belangrijk zou zijn voor het welbevinden van de mens.
In de praktijk blijkt echter dat zingeving veel belangrijker is dan voeding en/of beweging. Sterker nog, op het moment dat het gaat om de vraag “wat is belangrijk voor mij in het leven?” dan blijkt dat het hier te allen tijde gaat om zingeving en nooit om voeding of beweging.
Je ziet deze verschuiving vaak ontstaan op het moment dat er sprake is (geweest) van een ingrijpende ziekte.
In eerste instantie is er alle aandacht voor de diagnose en het herstelproces met de eventuele behandelingen die daarbij horen. Vervolgens proberen we de draad van het leven weer op te pakken. Voor sommigen gaat dit gemakkelijk maar voor anderen blijkt dat toch een stuk lastiger te zijn. Door wat we meemaken, verandert ons perspectief van wat we belangrijk vinden in ons leven vaak ingrijpend.
Vaak denken en leven we vanuit de overlevingsmodus: We hebben een baan, huis, auto en de basisbehoeften nodig om te kunnen leven, maar is dat wel zo? Natuurlijk maakt het hebben van een dak boven je hoofd, voedsel, kleding en geld het leven een stuk aangenamer maar over de gehele wereld zie je voldoende voorbeelden van mensen die deze materiële vorm van leven opgeven en prima in staat zijn om te overleven en vaak ook nog eens met veel meer voldoening dan eerst.
Denk zelf maar eens na over de volgende vragen:
Wat zou je doen als je weet dat je nog 5 jaar te leven hebt?
Wat zou je doen als je weet dat je nog 1 jaar te leven hebt?
Wat zou je doen als je weet dat dit je laatste dag op aarde is?
Vragen die dan automatisch bij ons opkomen zijn:
Waar heb ik op dit moment behoefte aan?
Wat is op dit moment belangrijk voor mij?
En zeg eens eerlijk, denk je dan nog steeds aan voeding, beweging of arbeidssatisfactie? Nee toch!
In ons vakgebied is het een terugkomend thema waar aandacht voor gevraagd wordt. Mensen zijn weer uit het dal van het ‘ziek zijn’ gekropen, zijn al weer aan het werk en hebben zogezegd ‘alles weer voor elkaar’ maar er knaagt iets en dat iets heet zingeving.
En wat zo mooi is, is dat voor iedereen die zingeving anders is en nooit verkeerd. Ga maar na, wat kan er nu fout zijn aan iets wat jou echt voldoening geeft op de lange of de korte termijn? Het is een fantastisch onderwerp om over te praten, of iemand nu volledig genezen is, chronisch ziek is of zelfs terminaal. Praten over zingeving is een dankbaar onderwerp want daar gaat uiteindelijk het leven over.